Μήνυμα Χριστουγέννων: Ο «πρόσφυγας» Χριστός

Aς γιορτάσουμε την γέννηση ενός πρόσφυγα και απο αύριο μπορουμε πάλι να θεωρούμε αυτόματα όλους τους «ξένους» (τσιγγάνους και οικονομικούς μετανάστες που ζουν στην πατρίδα μας) ύποπτους για πιθανά εγκλήματα εναντίον μας

Το πιο συγκλονιστικό γεγονός στον κόσμο αποτελεί η Γέννηση του Ιησού Χριστού. Ήταν ένας Θεός πρόσφυγας, γιατί από την ημέρα της Γέννησης του έως την Σταύρωσή Του δεν παρέμεινε σε έναν τόπο αλλά ως περιπλανώμενος πρόσφυγας δεν υπήρχε τόπος για Αυτόν. Ήρθε στη γη ως πτωχός, άστεγος και καταδιωκόμενος.

Πραγματικά η ζωή του Χριστού στην επί γης παρουσία του, από την γέννηση μέχρι τον θάνατό του, ήταν ζωή ενός ξένου, κυνηγημένου, πρόσφυγα και μετανάστη.

Συνελήφθη από την Παναγία στη Ναζαρέτ και γεννήθηκε στον παγωμένο σταύλο της αφιλόξενης Βηθλεέμ. Διώκεται από τον αιμοσταγή βασιλιά Ηρώδη και καταφεύγει πρόσφυγας στην μακρινή Αίγυπτο για να γλιτώσει την σφαγή στην νηπιακή του ηλικία. Επανέρχεται στη Ναζαρέτ και ξεκινά την δημόσια εμφάνισή του περιφερόμενος από πόλη σε πόλη καταδιωκόμενος, συκοφαντούμενος

Η ιδεολογικοποίηση του Ευαγγελίου και η προσαρμογή ή και παραποίηση των λόγων του Χριστού κατά τη βόλεψή μας οδηγεί στην αδικία των συνανθρώπων μας. Ο ρατσισμός, ο εθνοφυλετισμός, η εξουσιαστικότητα και η κυριαρχικότητα έναντι των συνανθρώπων μας αλλά και η δικαιολόγηση του πλούτου, αποτελούν τα μεγαλύτερα αμαρτήματα των Χριστιανών που τα υποστηρίζουν.

Ευχόμαστε ολόψυχα, αυτά τα Χριστούγεννα να αποτελέσουν την αρχή που το φως της δικαιοσύνης του Χριστού θα λάμψει στις ψυχές των ανθρώπων και θα γίνει το παράδειγμα, ώστε όλοι μαζί δίνοντας το χέρι στον πλησίον όπου γης να βοηθηθούμε πραγματικά.

Έτσι, ας γιορτάσουμε την γέννηση ενος προσφυγα και απο αύριο μπορουμε πάλι:

να θεωρούμε αυτόματα όλους τους «ξένους» (τσιγγάνους και οικονομικούς μετανάστες που ζουν στην πατρίδα μας) ύποπτους για πιθανά εγκλήματα εναντίον μας,
να δυσανασχετούμε όταν μένουν στη γειτονιά μας και φυσικά να τους αρνούμαστε το δικαίωμα να μένουν στην πολυκατοικία μας,
να τους εκμεταλλευόμαστε όσο μπορούμε ως εργάτες ή υπαλλήλους μας και να εξοργιζόμαστε όταν εκείνοι διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους Κύπριους εργάτες και υπαλλήλους,
σε πιο ακραίο σημείο, να ξεσπάμε βίαια εναντίον τους, διαπράττοντας από προπηλακισμούς και τραμπουκισμούς μέχρι και δολοφονίες, αυτοτιτλοφορούμενοι «εθνικιστές» ή «πατριώτες», ενώ είμαστε η Κου Κλουξ Κλαν.